Pełen oczekiwań Etienne przenosi się do Paryża z Lyonu, aby studiować reżyserię filmową na Sorbonie. Tym samym czeka go rozłąka z jego dziewczyną Lucie, jednak chłopak obiecuje ukochanej kontaktować się z nią regularnie przez Skype.

Na studiach Etienne poznaje Jean-Noëla i Mathiasa, podobnych sobie pasjonatów kina, którzy również przybyli do metropolii z mniejszych miast. Nowi przyjaciele wspólnie omawiają kanon filmowy, czytają teksty Flauberta i Pasoliniego, słuchają Bacha i Mahlera.

Jeanne ma 23 lata i właśnie przeżyła bolesne rozstanie z chłopakiem. Postanawia wrócić do rodzinnego domu i chwilowo znów zamieszkać ze swoim ojcem.

Na miejscu dziewczyna odkrywa, że jej ojciec, profesor filozofii, ma romans z jedną ze swoich studentek, Ariane, która jest rówieśniczką Jeanne.

Dwie młode kobiety stopniowo się poznają i zaprzyjaźniają...

„Prześladowany przez irańską władzę reżyser Mohammad Rasoulof wraca w swoim nowym filmie do motywów, które sprowadziły na niego gniew władzy, ograniczającej nie tylko jego artystyczną, ale i obywatelską wolność. Rasoulof tworzy złożoną z cichych dramatów wstrząsającą opowieść, będącą zdecydowanym sprzeciwem wobec kary śmierci”.

Wystawa jest efektem I Biennale malarstwa organizowanego przez Centrum Spotkania Kultur w Lublinie we współpracy z Instytutem Sztuk Pięknych Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej.

Wyniki konkursu - LINK

Błogosławieni cierpliwi, którzy czekali na powrót niecodziennej rodziny znad Sekwany. Christian Clavier i spółka znów rozbawią nas do łez w kontynuacji hitu „Za jakie grzechy, dobry Boże?”. Twórcy jednej z najbardziej kasowych francuskich komedii nie wzięli sobie do serca mocnego postanowienia poprawy. Dla widowni to bardzo dobra nowina.

Viggo Mortensen w swoim szczerym, poruszającym i pełnym czułości debiucie reżyserskim, w aktorskim duecie ze znakomitym Lance’em Henriksenem.

Drobinki kurzu, wirujące w świetle słonecznym. Gwar ruchliwej ulicy. Szum morskich fal. Człowiek, który na coś czeka, samotnie paląc papierosa w pokoju. Dziecko, które – czymś zaintrygowane – zatrzymuje się na schodach w podziemnym przejściu. Mnich pogrążony w medytacji, idący przez miasto. Wszystko to dzieje się jednocześnie i obok siebie. Tylko od nas zależy, jak głęboko się zanurzymy w otaczającej nas rzeczywistości.

Uhonorowany Nagrodą Jury w Cannes, „Kafarnaum” sprowokował najgłośniejsze i najdłuższe (aż piętnastominutowe!) owacje podczas festiwalu. Potężny ładunek emocjonalny, jaki detonuje na ekranie Nadine Labaki, nikogo nie pozostawia obojętnym. Jej film pochłania, wstrząsa, porusza – i bywa, że doprowadza do łez. To zasługa nie tylko fantastycznego scenariusza, ale też odtwórcy głównej roli, Zejna Al Rafeea. Ten mały uchodźca z Syrii zagrał w filmie chłopca, który pozywa własnych rodziców za to, że nie byli w stanie zapewnić mu godnego życia.